WangXian La chan

Vliegende bloemen, de frisse wind, een jaar jonger
De eenzame Su draait weer de lentegolven
De vele winden zingen diep in de wolken
De rookachtige gezichten hebben hun eigen verlangen
Ook al is de persoon weg, de ijzige hartelijkheid blijft lachen

Na de regen over de pipa-brug
De bamboestok wordt nonchalant weggegooid, wie vangt het op?
Alle zoete en zure momenten worden later met een lach betaald

Blijkbaar zijn de wereldse gevoelens van de oude bekenden
Hoe kan je de gevoelens van je hart vermijden in deze wereld?
Met jou een melodie blazen, de pijn omruilen voor haat
Duizend manieren om weer onschuldig te zijn

Laten we zeggen dat het allemaal om de vrijheid en het gemak gaat
Diepgaand, maar toch onophoudelijk
De rook en het water dansen samen in Qingzhou
De wolken zijn vlak, de lichten stralen de hemel in
Wakker worden is niet zijn lach

De wereld heeft duizenden paden
Maar geen enkele kan tippen aan de lach van de keizer, wie is het meest aanwezig?
Luister naar de snaren, de gevoelens bewegen, maar zijn moeilijk te begrijpen

Blijkbaar is de wind maar een moment nodig
Waarom overal vragen over het verleden?
Met jou de levens en de dood tekenen, negen keer warm
Tien jaar dromen zijn ijskoud geëindigd

Blijkbaar zijn de wereldse gevoelens van de oude bekenden
Hoe kan je de gevoelens van je hart vermijden in deze wereld?
Met jou een melodie blazen, de pijn omruilen voor haat
Duizend manieren om weer onschuldig te zijn