Romance De La Pena Negra

De hamer van de hanen
Graaft op zoek naar de dageraad
Wanneer door het donkere bos
Soledad Montoya daalt
Geel koper, zijn vlees
Ruikt naar paard en schaduw
Rookachtige aanhangers zijn borsten
Zuchten ronde liederen

Soledad, voor wie vraag je
Zonder gezelschap en op dit uur?

Vraag wie je wilt
Zeg me: wat gaat jou dat aan?
Ik kom zoeken wat ik zoek
Mijn vreugde en mijn persoon

Soledad van mijn zorgen
Paard dat zich losmaakt
Vindt eindelijk de zee
En wordt opgeslokt door de golven

Vergeet de zee niet
Want het zwarte verdriet, komt op
In de olijfheuvels
Onder het geruis van de bladeren

Soledad, wat een verdriet heb je!
Wat een treurig verdriet!
Je huilt citroensap
Zuur van wachten en van mond

Wat een groot verdriet! Ik ren
Mijn huis door als een gek
Mijn twee vlechten op de grond
Van de keuken naar de slaapkamer
Wat een verdriet! Ik word
Van ebbenhout, bed en kleding
Oh mijn linnen hemden!
Oh mijn dijen van klaproos!

Soledad: was je lichaam
Met water van de leeuweriken
En laat je hart
Met rust, Soledad Montoya

Onderin zingt de rivier:
Vliegend van hemel en bladeren
Met pompoenbloemen
Kroont het nieuwe licht
Oh verdriet van de zigeuners!
Schoon verdriet en altijd alleen
Oh verdriet van verborgen bedding
En verre dageraad!