11 Noches (part. Fede Guelmos)

Wees eerlijk, zonder me te verbergen
Mijn geloof groeit
In de kleur van de lucht
Nu wil ik je schilderen

Je ontsnapte uit mijn handen
Als zandkorrels
Je was mijn meisje
En nu ben je niet meer dan lucht

We waren met z'n tweeën, maar één wist niet wat hij wilde en maakte het ingewikkeld
Alles wat daarna kwam
En ik weet niet, wie jou bezat
Want ik voelde je niet meer van mij

En nu merk ik
Ik word gek
Door aan anderen te denken
En niet aan mezelf

Ja, dom
Nu ben ik bijna gebroken
Omdat ik zo weinig accepteerde
Mijn leven veranderde van focus
Sinds ik je leerde kennen

En natuurlijk is het moeilijk om te vertrouwen
Omdat dit al eens is gebeurd
Als ik laat gebeuren dat het weer gebeurt
Weet ik niet of ik het zal kunnen verdragen

Ik begrijp jouw standpunt
Ik weet dat jij je klaar voelt
Maar stel je in mijn schoenen
En minimaliseer het niet

En als dit omgekeerd was?

Ik weet niet hoe ik zou slapen
Wetende dat ik je deed
Wat jij deed
Zonder verantwoordelijkheid te nemen

Elf nachten zonder jouw lach
Je lippen landen
Op de mijne
Maar ik vraag alleen maar

Wees eerlijk, zonder me te verbergen
Mijn geloof groeit
In de kleur van de lucht
Nu wil ik je schilderen

Je ontsnapte uit mijn handen
Als zandkorrels
Je was mijn meisje
En nu ben je niet meer dan lucht

We waren met z'n tweeën, maar één wist niet wat hij wilde en maakte het ingewikkeld
Alles wat daarna kwam
En ik weet niet, wie jou bezat
Want ik voelde je niet meer van mij

(En nu merk ik)
(Ik word gek)
(Door aan anderen te denken)
(En niet aan mezelf)

(Ja, dom)
(Nu ben ik bijna gebroken)
(Omdat ik zo weinig accepteerde)
(Mijn leven veranderde van focus)
(Sinds ik je leerde kennen)