Sin Tu Latido (part. Silvio Rodríguez)

Er zijn er die zeggen
Dat alle wegen naar Rome leiden
En dat is waar, want de mijne
Brengt me elke nacht naar de plek die jou noemt

En ik praat ertegen en laat los
Een glimlach, een vloek en twee nederlagen
Dan sluit ik je ogen
En slaap met jouw naam op mijn lippen

Oh, mijn liefde
Hoe vreselijk absurd is het om te leven
Zonder de ziel van jouw lichaam, zonder jouw hartslag
Zonder jouw hartslag

Laat het einde van dit verhaal
De zoveelste autobiografie van een mislukking
Geen voorbeeld voor jou zijn
Er zijn er die beweren dat liefde een wonder is

Dat er geen kwaad is dat niet geneest
Maar ook geen goed dat honderd jaar meegaat
Dat redt het bijna
Het slechte zijn de nachten die mijn hand nat maken

Oh, mijn liefde
Hoe vreselijk absurd is het om te leven
Zonder de ziel van jouw lichaam, zonder jouw hartslag
Zonder jouw hartslag

Ook al is alles al niets
Weet ik niet waarom je je verbergt en vlucht voor mijn ontmoeting
Om te weten van jouw leven
Denk ik niet dat ik een gebod overtreed

Zo verschrikkelijk is de haat
Dat je je niet eens durft te tonen met je minachting
Maar negeer me niet
Wat me overkomt is dat ik deze wereld niet begrijp

Oh, mijn liefde
Hoe vreselijk absurd is het om te leven
Zonder de ziel van jouw lichaam, zonder jouw hartslag
Zonder jouw hartslag

Oh, mijn liefde
Hoe vreselijk absurd is het om te leven
Zonder de ziel van jouw lichaam, zonder jouw hartslag
Zonder jouw hartslag

Oh, mijn liefde
Hoe vreselijk absurd is het om te leven
Zonder de ziel van jouw lichaam, zonder jouw hartslag
Zonder jouw hartslag

Oh, mijn liefde
Hoe vreselijk absurd is het om te leven
Zonder de ziel van jouw lichaam, zonder jouw hartslag
Zonder jouw hartslag