Donde Manda Marinero

Andrés Calamaro

Waar de Zeeman Heerst

Met de drank in de kelders ga ik weer op zoek
Naar de tijd die we hebben verloren zonder te klagen
Ik ga eerst het vergeten proberen, het vreemde
Ik ga met één schot met pensioen, de
Dader van mijn eenzaamheid

Ik weet niet wat ik wil, maar ik weet wat ik niet wil
Ik weet wat ik niet wil, en dat kan ik niet helpen
Ik kan blijven ontsnappen en ik denk er nog over na
Ik denk erover na, maar ik ben moe van het denken

De zeeman van de rivier heeft geen warmte of kou
De stad heeft geen haven en voelt heel leeg aan
(Ah, wat jammer!)
De laatste tijd heeft hij zijn verrassing verloren
In een glas warme bier vergat hij het
In een glas warme bier vergat hij het

Ik wil een plek zonder naam op de kaart kiezen om heen te gaan
Het zal de plek zijn waar ik leef wat er nog te leven valt
( Dat is veel tijd!)
Daarom neem ik van elke reis de verloren bagage mee
Daarom heb ik besloten nooit te vergeten, nooit te vergeten

Ik weet niet wat ik heb, maar ik weet wat ik niet heb
Ik weet wat ik niet heb omdat ik het niet kan kopen
Ik kan blijven zingen, maar ik blijf wachten
Ik blijf wachten, maar ik ben moe van het wachten

Share on social media Share as link