セブンティーン (Seventeen)

Als een weerspiegeling in de spiegel
In een wereld die sprekend lijkt
Waar twee van mij zijn geboren
De plekken waar we moesten zijn waren anders
Heeft God een fout gemaakt?
Zelfs al zien we er hetzelfde uit, in wezen zijn we het tegenovergestelde

De onvrede groeit kennelijk al
Een hele tijd in stilte
Papa en mama houden van me, dat weten ze
Maar ik ben blijkbaar niet wie ik ben
Hier ben ik niet mezelf, dus
Rood blijft rood, zwart blijft zwart

Aan de andere kant van de dimensie,
Klinkt vandaag weer de wrede demon
Die andere ik is bang en huilt voortdurend
Omdat ik het niet kan negeren

Zo kan het geen happy end zijn
Ik ga jou redden, wereld
Vergeef me deze ruwe versie van mezelf
Ik zal het zeker voor elkaar krijgen
Dit is geen bad end
Waar ik ook ben, ben ik
Zo iemand die uniek is in deze wereld
Ik zou blij zijn als je trots op me bent

Aan deze kant van de grens
Zit een wereld waar de luie engel huilt
De kwade dingen die ik zie kan ik niet negeren
Laten we de wegen omruilen

Ik zal hopen zijn
Het afscheid doet een beetje pijn, maar
De littekens rond mijn ogen zijn ooit
Het bewijs dat ik tegen onrecht heb gestaan

Totdat het ooit een happy end wordt
Strijd ik tegen de wereld
Dank je dat je deze ruwe versie van mezelf
Altijd hebt liefgehad
Dit is geen bad end
Waar ik ook ben, ben ik
Jouw enige, unieke versie
Ik ga met trots leven
Laten we teruggaan naar de plek waar we moeten zijn
Tijd om afscheid te nemen, Zeventien