Cherished Memory

De wind blaast, herinneringen komen naar boven, jij en ik
Eens beloofden we elkaar, nu is het spijtig, gemist
Perzikenbloesems vallen, verborgen in de bitterheid

De maan verlicht de nacht, de duisternis roept de eenzaamheid op
Ik kan je niet vergeten, de pijn blijft hangen
Drie duizend jaren, mijn hart is gebroken

Zeven keer, vier seizoenen, hoe kan ik verder gaan?
Steeds weer terugkeren, hoe dieper ik vergeet, hoe dieper het wordt

Vergeten is moeilijk, dacht dat ik het had losgelaten
Maar als ik wakker word uit een droom, denk ik aan je, de tranen stromen

Bloemen vallen, dacht dat je voorbij was, maar de tranen zijn er nog
Kan het niet duidelijk zeggen, de pijn is te diep, ik ben alleen
En de kwetsbaarheid wordt steeds zwaarder

Wanneer je weer zegt dat je van me houdt, als de vreugde weer komt
Dan begrijp ik eindelijk je vastberadenheid
Het is iets wat ik niet kan loslaten

Zeven keer, vier seizoenen, hoe kan ik verder gaan?
Steeds weer terugkeren, hoe dieper ik vergeet, hoe dieper het wordt

Vergeten is moeilijk, dacht dat ik het had losgelaten
Maar als ik wakker word uit een droom, denk ik aan je, de tranen stromen

Bloemen bloeien, wie kan de pijn verhelpen?
Ik kan de oorzaak niet vinden, de perzikenbloesems zijn te veel

Verlies is moeilijk, een bloem in de lucht
Ik wens dat ik met mijn witte haren de eerste lentewind kan zien.