Somos

Wanneer ik bij je ben, borrelt het in mijn buik
Een klimop die mijn angst gevangen houdt
Ik vind het fijn dat je me belt als er iets misgaat
En niet een beetje van je rug weg te blijven
Want wij zijn als hand en nagel, en ik heb je warmte nodig
Het zijn geen klauwen, het zijn gewoon verlangens om het te doen
Ik ken je branden, weet hoe ik je zenuwen kan kalmeren
Je gaf me je visie
Van liefde

Wij zijn de rimpels van een dag vol
Van chaos, tranen en driehonderd lachbuien
Wij zijn hazelnootkleurige ogen en verwijdde pupillen
Wij zijn littekens met initialen erin gegraveerd
Wij zijn wat je verafschuwde, wat je verafschuwde
En nu zou je deze chaos voor niets willen ruilen
We zijn de weg kwijt, we zijn de weg kwijt
Met z'n tweeën
En we zoeken het niet omdat de afwezigheid beter was

Niets te zeggen, niets
Je zoekt de woorden die over jou kunnen spreken
Met jou leerde ik, het leven leert me de handleiding om gelukkig te zijn
Samen zijn we alles, zijn we alles
We doen het gewoon, maar altijd op onze manier
Laten we alleen blijven, het is de moeite waard als je over ons praat
Ik zoek je blik
Jij bent het landschap, ik ben degene die altijd scherpstelt
Jij bent verhaal en sprookjes, verhaal en sprookjes

Ik ben de moraal die je vertelt hoe het eindigt
Wij zijn de schoonheid in elke noot van zijn lied
Jij bent de poëzie, laat mij het reciteren
Ik bewaar je warmte, ik heb de verlangens
Jij bent de lingerie
Ik breek dat mold al
Ik zoek je met de honger om te kopen zoals die makelaar
Laat me je aanraken, laat me je aanraken
Mijn huid wordt alleen gevoelig als jij degene bent die reageert

Ik zeg kom, kom hand in hand, jij smelt mijn ijsberg
Ik leef van je huid, ik leef van je huid
Niets kan zich met jou vergelijken, schat
We stelen van de tijd, liefje, maar langzaam, zeg niet dat je het spijt
Daar ben jij alleen
Honger naar je botten, de wereld is al van ons
Sterk de fundamenten, niets zal ons omverwerpen

Want wij zijn als hand en nagel en ik heb je warmte nodig
Het zijn geen klauwen, het zijn gewoon verlangens om het te doen
Wij zijn de rimpels van een dag vol
Van chaos, tranen en driehonderd lachbuien
Wij zijn hazelnootkleurige ogen en verwijdde pupillen
Wij zijn littekens met initialen erin gegraveerd
Wij zijn wat je verafschuwde, wat je verafschuwde
En nu zou je deze chaos voor niets willen ruilen
We zijn de weg kwijt, we zijn de weg kwijt
Met z'n tweeën
En we zoeken het niet omdat de afwezigheid beter was