Luna de Miel (part. Robledo)

Maar kom kijken hoe je me weet te laten rillen
Jouw kussen zijn het water dat mijn dorst lest
Je hebt iets dat ik niet weet
Jouw lichaam, mijn huwelijksreis
Naast jou voel ik me goed ja

Maar kom kijken hoe je me weet te laten rillen
Jouw kussen zijn het water dat mijn dorst lest
Je hebt iets dat ik niet weet
Jouw lichaam, mijn huwelijksreis
Naast jou voel ik me goed ja

Gelijk weer in de strijd alsof het Vietnam is
En zij blijft stil, gefocust op een punt terwijl ze de plek analyseert
Ik weet wat de spanning is als een oplossing van het toeval afhangt
En ik weet wat de pijn is van moeten gaan
De deur dichtdoen zonder om te kijken
En ik weet niet waar deze harnas vandaan komt, ontworpen om me niet te laten zorgen
Maar ik kan met zekerheid zeggen dat ik hem draag
Vertel me je verhaal opnieuw, ga naast me zitten en laat me nadenken
Laat me twijfelen, maak de weg terug een beetje korter
Voor al het slechte dat komt, houd me staande in de storm, want ik kan de zee niet beheersen
Laat me dromen, laat me de rust bereiken en de onverschilligheid vermijden
Ik kan je niets meer vragen, ik kan je niets meer zingen
Dus meisje, het ligt in jouw handen, ja ja
En maak liefde met me tot de bel gaat
Tot ze bellen omdat we te laat zijn
Tot we het onmogelijke hebben gedaan
Wat we dachten dat onbereikbaar was
Vandaag ben ik iets gevoeliger naar bed gegaan
Ik ben onverdraaglijker opgestaan
Neem deze woorden mee als ze ons helpen
En een kus van mijn kant

Maar kom kijken hoe je me weet te laten rillen
Jouw kussen zijn het water dat mijn dorst lest
Je hebt iets dat ik niet weet
Jouw lichaam, mijn huwelijksreis
Naast jou voel ik me goed ja

Maar kom kijken hoe je me weet te laten rillen
Jouw kussen zijn het water dat mijn dorst lest
Je hebt iets dat ik niet weet
Jouw lichaam, mijn huwelijksreis
Naast jou voel ik me goed ja

Vandaag heb ik weer geschreven, weer een nacht zonder slaap
Zelfs de beste juwelier kan de karaat van jouw ogen niet meten
Nee, vandaag heb ik weer rondgedraaid in mijn hoofd
Mijn brein is een puzzel en heeft het laatste stuk meegenomen
Ik verzeker je dat ik weet wat eeuwige liefde is
Ik voel het als zij me langzaam kust
Als ik haar lichaam verken, als je kijkt en ik dichterbij kom
Wat ik je wilde zeggen was, alsjeblieft sluit de deur en ga
Als je niet wilt afscheid nemen, laat ik je mijn adres achter als je langs wilt komen
Haar lichaam is een museum, ja
Ook al geloof ik het niet meer, ja
Haar pupillen zijn vuur, ja
En hoewel je denkt dat het niet waar is, is mijn glimlach verdrietig
Als ze ziet dat jij er niet bent, kom, we gaan er komen
Waar dan ook, behalve aan het einde, geef me je hand en laten we vliegen ja
Waar niemand anders kan komen

Maar kom kijken hoe je me weet te laten rillen
Jouw kussen zijn het water dat mijn dorst lest
Je hebt iets dat ik niet weet
Jouw lichaam, mijn huwelijksreis
Naast jou voel ik me goed ja

Maar kom kijken hoe je me weet te laten rillen
Jouw kussen zijn het water dat mijn dorst lest
Je hebt iets dat ik niet weet
Jouw lichaam, mijn huwelijksreis
Naast jou voel ik me goed ja