Recordar é viver

Het was in september dat ik je leerde kennen
Jij had in je ogen het licht van mei
In je handen de warmte van augustus en een glimlach
Een glimlach zo groot dat hij niet in de tijd paste
Luister, laten we naar de zee gaan
Jij was de 30ste februari van een jaar dat uitgevonden moest worden
We spraken, spraken over zulke gekke dingen en eindigden, in stilte
Omdat we onze lippen bij elkaar brachten en ik leerde houden van

Ja, ik weet dat het allemaal herinneringen zijn
Ja, ik weet dat het verdrietig is om van illusies te leven
Maar jij was het mooiste liefdesverhaal
Dat ooit me is overkomen en herinneren is leven
Alleen jij en ik

Het was in november dat je vertrok
Je had in je ogen de regen van maart
En in je handen de koude maand januari
Ik herinner me dat je me vertelde dat mijn lichaam trilde
En ik die sterk wilde zijn, zei dat ik het koud had
Ik vertelde je over de noorderwind
Zeg me geen vaarwel, misschien ooit op een dag
Hoe ik trilde, mijn god! Ik hield van je als nooit tevoren
Was ik gek? Ik weet het niet, misschien! Maar voor heel weinig, heel weinig
Zou ik weer gek worden; ik zou je opnieuw liefhebben

Ja, ik weet dat het allemaal herinneringen zijn
Ja, ik weet dat het verdrietig is om van illusies te leven
Maar jij was het mooiste liefdesverhaal
Dat ooit me is overkomen en herinneren is leven
Alleen jij en ik