Aquellos soldaditos de plomo

Die kleine soldaatjes van lood

Als kind had ik een sterke
wapenliefde;
blikken tanks, van chroom en nikkel
en grappige loodreservisten,
met de hand geschilderd, met rode helmen
waren een waar genot voor mijn kinderbrein...
...ik geloofde, zoals ik geloofde in de eer
van het marcheren van het bataljon in mijn kamer;
ik was een echte generaal die de strijd leidde,
en de rook van het geschut wiegde mijn passie
voor de glorieuze soldaten die, zwaard in de hand
voortschreden tegen die wrede indringer
die mijn land aanviel...
...bloed van toen, vergoten bloed,
heel mijn kindertijd overwonnen door de tijd die verstreek.
Van de vlaggen, alleen maar vodden; van de helmen
met pluimen, slechts een vervaagd herinnering van pijn...
...wat is er met ons gebeurd, hoe is het gebeurd?
Welke verrader heeft ons
de hoop van ons hart afgenomen?
Ik denk dat ik mijn ogen wil sluiten
om de resten te niet zien van wat ik zo
toen liefhad.
Laat het glanzen van het brons terugkomen,
laat de vlaggen schoon worden;
ik wil een hele rij soldaten die paraderen
en een heel volk dat zingt met hernieuwde passie.
Ik wil opnieuw de eer
ook al zijn er geen overwinningen,
ik wil huilen met de glorie van een militaire mars,
en een vlag zwaaien, voor een volksleger...