Sono Un Grande
Tiziano Ferro
Ik Ben Een Grote
We slikten beton voor het slapen
En uit angst om alleen te blijven
Zei geen van ons een woord
We schraapten de herinneringen als snoepjes
Zoals die cadeaus die jij
Al weet wat erin zit
Maar altijd een reden vindt om je weer te verbazen
Die ons nu pijn doen
Hoe vaak hebben we gezegd dat we opnieuw moesten beginnen
Hoe vaak hebben we gehuild
Uit angst om te falen
Maar wat ons de handen aan elkaar lijmt
Is dat de fouten onzin zijn
En het leven van ons is, eh
We wisten niet dat
Het de laatste vakantie in de zon was
De laatste keer dat we liefde maakten
Dat je zei dat alles goed zou komen
Maar welke liefde, welk goed?
Laten we alle leugens met stenen bekogelen
Laten we de vergeten liedjes zingen
Er is er geen in het bijzonder
Zolang het ons terugbrengt naar waar
We die leegte van binnen niet voelden
Want als ik nog niet dood ben
Is het toeval, is het onrecht
Of misschien omdat ik een grote ben
En ik heb het nooit gemerkt
Een lach zal ons begraven
Jij maakt grappen over mij, ik over jou
En sorry dat we niet overleefden
Maar het leek liefde
Aan de horizon leek het land
En in plaats daarvan was het alleen maar oorlog
We wisten niet dat
Het de laatste vakantie in de zon was
De laatste keer dat we liefde maakten
Dat je zei dat alles goed zou komen
Maar welke liefde, welk goed?
Laten we alle leugens met stenen bekogelen
Laten we de vergeten liedjes zingen
Er is er geen in het bijzonder
Zolang het ons terugbrengt naar waar
We die leegte van binnen niet voelden
Want liefde is geen bezit
Het is geen gevangenis, het is geen stilte
Want als ik nog niet dood ben
Is het toeval, is het onrecht
Of misschien omdat ik een grote ben
En ik heb het nooit gemerkt
