Ed Ero Contentissimo
Tiziano Ferro
En Ik Was Hartstikke Blij
Nu je even alleen bent
Tussen werk en de lakens
Zeg me snel, hoe ga je het doen?
Nu alles een chaos is
Ben ik geen last meer voor je
Zeg me welke excuses je gaat verzinnen?
Je gaat verzinnen dat je geen tijd hebt
Je gaat verzinnen dat alles uit is
Je gaat verzinnen dat je nu iets meer van jezelf houdt
Je gaat verzinnen dat je nu sterk bent
En je sluit alle deuren
Lachend vind je een excuus
Een extra
En ik was hartstikke blij, te laat onder jouw huis, en ik die op je wachtte
Pak mijn hand en dan gaan we?
Uiteindelijk was je hartstikke blij toen je naar Amsterdam keek, het maakte je niet uit
Van de regen die viel?
Slechts één kaars was prachtig
En de herinnering aan de herinnering die ons vertelde
Dat hoe dan ook, laat of vroeg, zal ik je zeggen
Dat ik hartstikke blij was
Maar ik heb het je nooit gezegd, ik vroeg
God, nogmaals
Nogmaals
Nogmaals
Iets troost je
Met vrienden vliegt de tijd
Maar er is iets dat niet klopt
Er is dat ik het koud heb en me niet bedek
Er is dat, vroeg of laat
Als je jezelf overtuigt, ga je het geloven
Je gaat geloven dat het warmer is
Sinds je me niet meer naast je hebt
En misschien is het beter
Omdat je iets meer glimlacht
Iets meer?
En ik was hartstikke blij, te laat onder jouw huis, en ik die op je wachtte
Pak mijn hand en dan gaan we?
Uiteindelijk was je hartstikke blij toen je naar Amsterdam keek, het maakte je niet uit
Van de regen die viel?
Slechts één kaars was prachtig
En de herinnering aan de herinnering die ons vertelde
Dat hoe dan ook, laat of vroeg, zal ik je zeggen
Dat ik hartstikke blij was
Maar ik heb het je nooit gezegd, ik vroeg
God, nogmaals
Nogmaals
Nogmaals
Nogmaals
En mijn herinnering zal je bezoeken als je je te slecht voelt
Wanneer je je goed voelt, zal ik toekijken
Want wat ik altijd aan de hemel heb gevraagd
Is dat dit leven je vreugde en echte liefde geeft
En uiteindelijk
En ik was hartstikke blij, te laat onder jouw huis, en ik die op je wachtte
Pak mijn hand en dan gaan we?
Uiteindelijk was je hartstikke blij toen je naar Amsterdam keek, het maakte je niet uit
Van de regen die viel?
Slechts één kaars was prachtig
En de herinnering aan de herinnering die ons vertelde
Dat hoe dan ook, laat of vroeg, zal ik je zeggen
Dat ik hartstikke blij was
Maar ik heb het je nooit gezegd, ik vroeg
God, nogmaals
Nogmaals
Nogmaals
Nogmaals
En ik was hartstikke blij, maar ik heb het je nooit gezegd
En van binnen schreeuwde ik
God, nogmaals
Nogmaals
Nogmaals