Mañana me voy de viaje

Recitado.
Morgen, morgen, morgen ga ik op reis.

Ik ga lopen op een pad, lang,
groen zand en zee
en ik ga het oprollen, in een bol,
om het te bewaren, in mijn hart,
wanneer ik de witte bergen niet heb,
en het rijke, zoete, kusje van mijn mooie zwarte.
Kijken of ik zo niet verdwijn terwijl ik daar loop.

Morgen, morgen ga ik op reis.

Ik ga even, maar een seconde, rijden
door de enorme en stille Patagonië,
en tussen schapen en herders, olie en olieboorders,
coirón en coironero, ñandú en ñanduero,
ga ik de manier uitvinden om de wind mee te nemen
zodat hij me zingt, 's nachts ver weg, zijn lange cueca.

Morgen, morgen ga ik op reis.

In Coyhaique ga ik een lus maken,
met de huid van een 'charolé' koe met haar en al,
en ik ga daarmee,
de weg vastbinden naar Puerto Aysén.
Ik ga stoppen voor de 'sluier van de bruid'
en daar de pijnlijke herinneringen achterlaten
die me ook ooit hebben verwond,
diep en pijnlijk in mijn hart.

Morgen, morgen, morgen ga ik op reis.

Ik ga een vest maken
van lamshuid
om te zien of de koude van de wereld
in staat is om me tot op mijn huid te raken.

Morgen, morgen ga ik op reis.

Ik ga een Chilote-boot meenemen,
met een mythische legende,
en ik ga de zee op, vanuit een kanaal,
zangend 'seguidilla' en 'cueca'.
Ik ga het recept meenemen
van een 'curanto' in Puerto Montt,
een foto aan het 'Llanquihue' meer
met een vis, 'van dit soort', door zijn bek.

Morgen ga ik op reis.

Ik ga een araucaria uit het Zuiden meenemen,
een stuk vulkaan,
mijn afbeelding weerspiegeld in de wateren van de Calle Calle rivier
en de genereuze en Chileense hand,
vriend die nooit ontbreekt waar je ook gaat.

Morgen ga ik op reis.

Canto.
In de Calle Calle rivier
baddert de maan,
ze baadt naakt
helemaal gekleed in schuim.

Ik zing langs de rivier
terwijl de maan zich baadt,
de nacht zingt met me mee
en ik zing met mijn ziel.

Recitado.
P'tas, in welk deel van de wereld, bijvoorbeeld,
kan ik een chupilca maken
met rode wijn, genereus,
en geroosterde bloem, net uit de callana?
Ik ga een beetje vragen aan een maat die ik daar heb
en het combineren met dat van de dikke van de grote boerderij
en ik ga me helemaal bezatten.
¡Curao se arregla el mundooooo!
Als ik moet veranderen,
¡putas! dan ga ik,
maar ik neem heel mijn Chili mee, in een pakket,
om te zien of een douanier, indringer en met een grote neus, het me afpakt.

Morgen ga ik op reis.

Canto.
In de Calle Calle rivier
baddert de maan,
ze baadt naakt
helemaal gekleed in schuim.

Recitado.
Ik ga een stukje van de Morro van Arica meenemen,
een 'chino' van Iquique,
een 'jote' van het plein van Antofagasta,
een 'choclo' van Calama, een 'pimiento' van Copiapó,
een 'pajarete' van Vallenar, een 'cura' van La Serena,
een 'dulce' van La Ligua, een 'choro' van Valparaíso,
een turk van Patronato,
een 'pato malo' van de José María Caro,
een 'maricón' van San Camilo, een huaso van Talca,
een taart van Curicó, een longaniza van Chillán,
een 'mariscal' van Talcahuano, twee copihues van Ñielol.
Ik ga twee sporen meenemen
die klinken als zilveren belletjes
en een 'chamanto' van huaso, van Doñihue,
waar de oude dames mooi weven
en waar ik ook ben gepasseerd, met mijn liedjes,
en de mensen me graag hadden.
Ik ga een paar 'ojotas' van 'gañán' meenemen,
een araucaanse poncho en een trouwe hond.
Van die magere honden, van die goede honden,
von die honden zonder erkende ras, van die Chileense honden
van die die naast hun baasje sterven, zonder een enkele klacht,
vanwege hun nobelheid,
van die die je niet naar de kapper hoeft te brengen,
om hun haar te laten knippen, hun nagels te lakken,
en ze een halsband en een riem om te doen,
om ze 's ochtends naar buiten te laten gaan om te poepen.

Morgen, morgen ga ik op reis.

Canto.
In de Calle Calle rivier
baddert de maan,

Recitado.
Ik ga de stevige omhelzing meenemen
van een mijnwerker, van de kolen, van Lota
en de blik, eeuwig, vragend
Waarom? van zijn kinderen.
Ik wil een beetje zout meenemen,
een beetje koper, een beetje tarwe,
¡putas! een stukje zee, met visser en al,
Ik wil dat meenemen, dat alles,
en veel meer dan dat.
Ik wil veertig verzen meenemen
die de Chileense mensen die ver weg wonen, van vreugde laten springen,
die van Chili niet meer hebben dan een verre herinnering
en die wachten op de verlangde en gewenste terugkeer.
Ik wil dat meenemen, dat alles,
en veel meer dan dat.
Neem mijn nieuwe copla, oude vriend,
hier ben ik, met mijn wond, jou mijn verzen zingend.
Morgen weet niemand of ik nog leef,
¡putas! morgen weet ik zelf niet of ik weer zal zingen.

Ik beloofde vijfhonderd coplas,
Ik beloofde vijfhonderd coplas,
de rest ¡carajo! dat moet ik je nog geven.

Ik ben nog niet klaar (güeón); ik mis een ¡Viva Chile!
een ¡Viva Chile, groot, om opnieuw te beginnen.
¡VIVA CHILE!