Синее Море (sinee more)
Tatiana Bulanova
Blauwe Zee
Op goede en slechte mensen
De kinderlijke soort verdeelde ons
We speelden als piraten, dapper
En als moedige zwervers, zeelieden
Elke ellende werd vergeten
En verdween in de verre ruimte
En we geloofden nooit
Dat het eindigt, dat het eindigt
Dat de blauwe zee eindigt
Jij was de aanstichter bij ons
De duivel in een vervaagde zeilshirt
Je stuurde de vissersboot van je vader
Onverschrokken over de woelige golven
Je gooide je schooltas weg
En zat op de schutting
En schreeuwde, met de verrekijker aan je oog
De blauwe zee eindigt niet, eindigt niet
De blauwe zee eindigt niet
Maar op een dag kwam er een schip
Ongevraagd, onverwacht voor jou
En een of andere Sinbad de Zeeman
Nam je ineens mee naar verre landen
Bij het afscheid, zoals altijd
Schreeuwde je: We zien elkaar snel
Want voor ons eindigt het nooit
De blauwe zee eindigt niet, eindigt niet
De blauwe zee eindigt niet
We zwoeren je te vergeten
We vergaven je de verraad niet
Maar de kreet van een vreemde scheepssirene
Steeg op in de onrustige lucht
En toen kwam er een brief
Als een onbedekt verdriet
Er was één onthulling in
Hier eindigt het, hier eindigt het
Hier eindigt de blauwe zee