Le Mal De Vivre

Het komt onverwacht als het arriveert, het komt van ver.
Het heeft gewandeld van oever naar oever, met een grijns erbij.
En dan op een ochtend, bij het ontwaken, is het bijna niets
Maar het is daar, het sluimert in je onderrug.

Het kwaad van het leven, het kwaad van het leven dat je moet leven, wat er ook gebeurt.

Je kunt het dragen als een schoudertas of als een sieraad in je hand
Als een bloem in je knoopsgat of gewoon op de rand van je borst.
Het is niet per se ellende, het is niet Valmy, het is niet Verdun
Maar het zijn tranen in je ogen op de dag die sterft, op de dag die komt.

Het kwaad van het leven, het kwaad van het leven dat je moet leven, wat er ook gebeurt.

Of je nu uit Rome of Amerika komt, of uit Londen of Peking
Of je nu uit Egypte of Afrika komt, van de Saint-Martinpoort.
We bidden allemaal dezelfde gebeden, we gaan allemaal dezelfde weg.
Die zo lang is als je hem moet maken met je pijn in de onderrug.
Ze willen ons wel begrijpen
Diegenen die met lege handen komen
We willen ze niet meer horen, we kunnen niet, we kunnen niet meer.
En alleen in de stilte van een nacht die maar niet eindigt
Plotseling denken we aan degenen die er niet meer zijn.

Van het kwaad van het leven, hun kwaad van het leven
Dat je moet leven, wat er ook gebeurt.

En zonder waarschuwing, het komt, het komt van ver.
Het heeft gewandeld van oever naar oever, met een lach erbij.
En dan op een ochtend, bij het ontwaken, is het bijna niets
Maar het is daar, het verwondert je, in je onderrug.

De vreugde van het leven, de vreugde van het leven, je moet leven, jouw vreugde van het leven.