Chão de Estrelas

Mijn leven was een verlicht podium
Ik leefde gekleed in goud
Clown van verloren illusies
Vol met de valse belletjes van vreugde
Ik zong mijn fantasie
Tussen de koortsige handen van harten

Mijn huisje op de heuvel van Salgueiro
Had het vrolijke gezang van een volière
Jij was de klank die eindigde
En vandaag, wanneer het licht van de zon
Mijn huisje bedekt, voel ik heimwee
Naar de vrouw die als een duif vloog

Onze gewone kleren hangen
Aan de lijn, als wapperende vlaggen
Leek een vreemde festival
Feest van onze kleurrijke vodden
Die laten zien dat we in de heuvels
Altijd een nationale feestdag hebben

De deur van het huisje had geen slot
Maar de maan, die door ons zink heen brak
Strooide sterren over onze vloer
Jij liep op de sterren, afgeleid
Zonder te weten dat het geluk van dit leven
De meid, het maanlicht en de gitaar is