Después de Tantos Años

Eindelijk, op een grijze middag
Zie ik je weer na
Zoveel jaren
Verloren in de herinnering
En het was. Een toevalligheid
Om elkaar weer te ontmoeten op die straten
Getuigen van die tijd

De regen van de middag
Verloren in de stilte
Vond ons beiden huilend
En ik wilde, toen ik je ogen zag
Lezen wat in je ziel
Bleef hangen na al die jaren

Ik kon niets meer doen
Je leven is niet meer hetzelfde
Omdat er vergeten moest zijn
Omdat er zoveel afstanden zijn
Waar geen afstanden zijn
Als ik je vandaag bij me kan hebben

Ik kan het leven niet genoeg bedanken
Omdat ik je op een dag mocht ontmoeten

Omdat toen ik probeerde je een kus te geven
Je zei nee en je liep weg
Omdat toen ik probeerde je een kus te geven
Je zei nee en je liep weg

Jouw liefde in die tijd was
Het licht van een zonsondergang
De bloem van mijn leven
En ik kan het niet vergeten
Ik weet dat, hoewel ik je heb leren houden
Ik zondigde door naar andere liefdes te zoeken
En liet je huilend achter

Vandaag dat ik je weer ontmoet
Zou ik je willen bekennen
Dat ik je met mijn ziel zocht
Ik weet dat in mijn gedachten
Die herinneringen zijn
Trouw aan wat ik zo liefhad

Ik zweer je dat ik zou willen
Dat je me vergaf
Om zo opnieuw te beginnen
Maar er zijn andere wegen in jouw leven en mijn leven
Maar ik weet dat jij niet kunt en ik ook niet

Vandaag doet het pijn om die geschiedenis te horen
Dat een andere liefde in je leven is gekomen

Ik kan alleen maar zeggen tot ziens
En me terugtrekken met jouw afscheid