Profundo

De wereld van haast en van directheid
Waar het gemakkelijke en de domheid heersen
Kijk naar de mens die vol twijfels poseert
En angsten, wat jammer dat niemand het ziet

Wij lopen leeg, verward en gebroken
Ik ben een beetje gek, dat weet ik
Soms lijkt het alsof alles een leugen is
Waarom kijkt iedereen? Ik weet het niet

Buiten is er geen leven, alleen maar stress
Mensen die naar de lucht kijken zonder geloof
Stellen die elkaar niet meer willen
Slapen met anderen maar blijven samen
Waarom?

Het leven is datgene wat ik niet begrijp
Ik herinner me zelfs niet wat mijn rol is
Als ik kus en niet hou van de ander, bedrog ik mezelf
En als ik kus wie ik liefheb, noemen ze me ontrouw

Wat is het leven oneerlijk, nietwaar?
Dat het kwaad altijd wint
Niet altijd krijgt degene die het verdient
Soms vechten we voor niets

De wereld van haat, het podium, het geld
Geld, geld
Ik breng mijn leven door met uitgeven en kopen
Caprichos die ik eigenlijk niet wil

Misschien heb ik de echte waarde niet geleerd
Datgene wat echt oprecht is
Zeker weet ik dat de dag dat ik het begin te begrijpen
Ik sterf

Waarom kost een: Ik hou van je zo veel?
Waarom is een: Ik hou van je zo duur?
Het zeggen is moeilijk, dus
Zeg het jij eerst

We vechten elke dag, het leven is een strijd
Gevecht en conflict, geest of hart
Laten we alles verliezen, echt waar
Je leert door te verliezen, behalve de hoop

Ik weet dat ik gefaald heb en dat ik niet perfect ben
Trots, mijn fout en mijn toestand
Maar de Duivel verschijnt als iemand mijn lied probeert aan te raken

En daarom zeg ik vandaag "sorry"
Ik vraag om vergeving vanuit mijn hart
De geest oordeelt nooit over een gevoel
Want ook de borst oordeelt niet over de rede

De dag eindigt en de nacht begint
De loop van het leven en zijn cyclus
Mensen worden geboren en sterven, wat een leegte
Die niemand opvult

Misschien houdt iemand van me en wist ik het nooit
De onwetendheid spuugt me uit
"Ik weet niets, meester", zei de leerling
Terwijl hij zijn etui opruimde

Soms is het genoeg dat iemand je hoort
Je omarmt en zegt "maak je geen zorgen"
Ik herinner me nog de nachten, als kind
Met mijn bruine teddybeer

En deze imperfecte wereld blijft draaien
Wij doen alsof alles goed is
Maar er is honger, armoede, ziektes, oorlogen
En we reageren niet als het niet onze huid is

De dagen, maanden, jaren verstrijken
De mensen weten niet wat ze moeten doen
Ze doden elkaar om hun toekomst te zien
En ze sterven omdat ze het verleden niet kunnen overwinnen

We willen dat de wereld beter wordt
En, wat doen we?: klagen! De schuld is van de ander
De wereld zit vol met zulke mensen
Daarom is deze wereld kapot

De rivieren zijn droog, ze sterven
Miljoenen kinderen met honger en kou
Miljoenen lege huizen en woningen
En de bars zijn vol, oh mijn God!

Laat niemand me ooit meer over gerechtigheid praten
Over dromen, liefde of toekomst
Want vrij zijn of voor altijd houden van
Of de morgen bereiken is niets zeker

Verloren gezinnen die om hulp vragen
Mannen zonder werk die geen uitweg zien
Wat zegt een moeder als het kind vraagt
Waarom er geen eten meer is?

Ik heb een hekel aan de tv en de mensen die erop staan
In pak en stropdas spuwend leugens
Ik begrijp dat volk dat de straat op gaat om te schreeuwen
Ik deel hun woede

Vrouwen verkracht, meisjes ontvoerd
Schuldig zonder aanklacht die hun leven voortzetten
Klootzakken verwarren mannelijkheid
Ik zou ze allemaal doden! Wat wil je dat ik zeg?

Verslaafden aan drugs, aan leugens
De wereld is een bol van hypocrisie
En is veroordeeld tot de dood
Terwijl geld meer waarde heeft dan het leven

Het leven is het spel, het geluk de dobbelstenen
Wij, de fiches op zoek naar een uitweg
De Dood, verstopt, komt onverwachts
En het einde van het spel

Ik blijf strijden tegen de God van de wereld
Die klootzak die elke seconde kost
Die reus die niet stopt
Die elke dag om twaalf uur geboren en sterft

Ontkennen dat ik goed ben is een absurde feit
Misschien ben ik niet gemaakt voor deze wereld
Wie me daarbuiten wil vinden, moet durven
Zich nat maken en naar me op zoek gaan tot in de diepte