Papá

Het is al een tijd geleden dat je weg bent
En ik heb me nog steeds niet van je afscheid genomen
Aan je denken is een ware straf geworden
De schuld gaat niet weg, blijft hier bij mij

Ik durfde het je nooit te vertellen, daarom schrijf ik je
's Nachts verschijn je, omdat ik nog steeds van je droom
Ik weet dat ik je niet ga zien, vergeef me als je kunt
Maar je kent me al en aan je denken doet pijn

Ik wilde altijd met je praten, je helpen op je pad
Genieten van de weinige momenten die ik met je had
Maar je luisterde niet, keek in het niets
En ik vertrok in stilte, je gezicht van een afstand kijkend

Ik weet niet hoeveel nachten ik zonder slaap heb doorgebracht
Het vulde me met machteloosheid, niet wetend waar je aan dacht
Ik heb altijd van je gehouden, ook al twijfelde je
In de diepte van mijn ogen is altijd jouw blik

Ik probeer sterk te zijn, maar ik heb alleen om je gehuild
Wanneer niemand me kan zien en ik wil nu niet huilen
En ik heb geleerd dapper te zijn, ik ben niet bang voor de dood
Maar het is moeilijk om adem te halen als het leven me verdrinkt

Had ik maar op tijd kunnen zijn
Maar ik zag je vervagen, alleen in die laatste adem
Ik weet dat je me zag, we keken elkaar aan, ik begreep het
Je wilde vliegen tot het einde, vervagen en verloren gaan in de tijd

Ik heb een vlek op mijn ziel die nooit zal verdwijnen
Ik heb enorme machteloosheid, ik heb duizenden vragen
Ik heb woede als ik terugdenk en een verdriet dat me overspoelt
Ik heb jouw bloed en jouw handen en een diepe depressie

Zeg me waarom je ons verliet en niet vocht, papa
Je liet een grote leegte achter voor mijn broer, voor mij en voor mama
Je doofde tussen mijn armen, dat zal ik nooit vergeten
Vandaag wil ik met je praten, dat je me hoort, ook al ben je er niet meer

Hardwerkend als geen ander, 14 uur op de klok
Altijd bezig met iedereen, bij jou ontbrak niets
Je nam ons mee naar het moeras om samen te zingen
In de nachten van angst om me te kalmeren

Je was er altijd, jij was er een van de weinigen die nooit faalden
En je zei, ook al deden de waarheden pijn in het gezicht
Een blik was genoeg om te weten wat er aan de hand was
Man van weinig woorden, met de stilte sprak je

Vandaag zing ik voor je, blij, zonder spijt
Slechts om je te herinneren en dat je niet vergeet dat ik aan je denk
Met zorg, zodat dit lied je de hemel bereikt
En voor het geval ik het je nooit heb gezegd, dat ik van je hou

Dat je ziel niet alleen is, die is altijd bij me
Kom een tijdje bij me zitten met de Spaanse gitaar
Laten we zingen zoals vroeger, zonder dat de uren voorbijgaan
Mama houdt van je, dat weet ik, want ze huilt nog steeds om je

De stilte in de woonkamer heeft jouw naam gegraveerd
Ik kan je zien tussen de rook van die uitgedoofde sigaret
In de geur van die laatste omhelzing die we ooit gaven
In onze gesprekken over de wereld en het lot

Ik kan je zien in de lach van die grap die je vertelde
Op de rode bank thuis waar jij altijd was
In de bodem van de gootsteen in elke druppel wijn
Ik kan je overal zien, want je bent niet uit mij verdwenen

Je laatste zucht was bij mij en dat vergeet ik niet
Jouw zwarte ogen keken in de mijne
Vandaag wil ik al deze schuld begraven
Die me elke nacht beledigt en me aan jouw einde herinnert

Ik wil dat de vragen stoppen
Mijn hand op jouw graf
Ik vergeef je en vergeef mezelf
Nu zijn we in vrede.