Koibito

De schitterende herfstlucht lijkt op het einde van de liefde
Voordat ik SAYONARA zeg, koester ik een droom zonder vorm
In de verblindende tijd zijn de harten die verliefd zijn
Voel de GIZAGIZA van plastic, raak het aan
Zelfs in de droom hoor ik jouw schattige stem en de onophoudelijke TOKIMEKI
Het stroomt over... ik verlang naar de opwinding in mijn borst
Een droom die ontwaakte in de winterse adem

Voor altijd zijn geliefden verbonden door de mysterieuze "KOKORO"
Lieve persoon, in de TOKIMEKI bewaar ik de trillende gevoelens
In de wonderlijke ontmoeting zeiden we twintig uur lang "ik hou van je"
De tijd verstrijkt, maar alles verandert in herinneringen
Of ik nu slaap of wakker ben, ik hou nog steeds van jou

De kou laat zijn scherpte zien, maar het is nog steeds niet genoeg
Ik zag jou in het glas, met een beetje zweet op mijn voorhoofd

Herhaal

Herhaal

Voor altijd zijn geliefden verbonden door de mysterieuze "KOKORO"
Lieve persoon, in de TOKIMEKI bewaar ik de trillende gevoelens
De bries die in de schemering waait, brengt nu de herinneringen van ons samen
In het gefilterde licht
Met alleen jouw verlegen, pure glimlach
Zal ik je voor altijd omarmen
Vergeet niet dat ik van je hield
Of ik nu slaap of wakker ben, ik hou nog steeds van jou