Tempestades de Sal

In dit land dat testament maakt
Dat de klachten opvangt en helpt vergeten
Besmet met het bloed van woekeraars
Moderne heersers, mecenas van het kwaad
Ik leef binnen een heuvel van as
Besmeurd met teer dat de zee niet reinigt
Met de hoop om adem te halen
Om het moment te zien waarop we bevrijd worden

Maar we zijn hier nog steeds
De zoutstormen doorstaan
We weerstaan de geweld van handen
Van die slangen en honden die ons willen doen zwijgen
Metgezellen in de dromen van het Eden
Een eiland midden in de zee
Dat het zwartste rouwkleed verlicht
Dat de verbanning en de angst om te vechten vergeet

Wanneer de littekens in het vlees gebrandmerkt zijn
En de pijn en de haat ons niet laten glimlachen
De ontberingen gaan verder dan de honger
Identiteit ontbreekt die helpt te leven
Alleen het geluid van de woede kalmeert
Met de kracht die brandt in de keel als we schreeuwen
We willen de kloof genezen
De droefheid vergeten en opnieuw beginnen

Maar we zijn hier nog steeds
De zoutstormen doorstaan
We weerstaan de geweld van handen
Van die slangen en honden die ons willen doen zwijgen
Metgezellen in de dromen van het Eden
Een eiland midden in de zee
Dat het zwartste rouwkleed verlicht
Dat de verbanning en de angst om te vechten vergeet

In dit land dat testament maakt
Dat de klachten opvangt en helpt vergeten
Besmet met het bloed van woekeraars
Moderne heersers, mecenas van het kwaad
Ik leef binnen een heuvel van as
Besmeurd met teer dat de zee niet reinigt
Met de hoop om adem te halen
Om het moment te zien waarop we bevrijd worden

Maar we zijn hier nog steeds
De zoutstormen doorstaan
We weerstaan de geweld van handen
Van die slangen en honden die ons willen doen zwijgen
Metgezellen in de dromen van het Eden
Een eiland midden in de zee
Dat het zwartste rouwkleed verlicht
Dat de verbanning en de angst om te vechten vergeet

Maar, maar, maar we zijn hier nog steeds
De zoutstormen doorstaan
We weerstaan de geweld van handen
Van die slangen en honden die ons willen doen zwijgen
Metgezellen in de dromen van het Eden
Een eiland midden in de zee
Dat het zwartste rouwkleed verlicht
Dat de verbanning en de angst om te vechten vergeet