Los Sonidos Del Silencio

Oude vriendin duisternis
Weer wil ik praten
Want ik heb opnieuw
Een visie die zachtjes
Mijn manier van denken veranderde
Ik hoor haar praten
Ik hoor haar in de stilte

In dromen liep ik
Tussen de mist en de stad
Over koude verlaten straten
Toen een witte en ijzige lichtstraal
Mijn ogen verwondde
En ook de duisternis verwondde
Ik zag het stralen
Ik zie het in de stilte

In het blote licht keek ik
Zag misschien wel duizend mensen
Mensen die spraken zonder te kunnen praten
Mensen die hoorden zonder te kunnen horen
En een geluid dat
Hen genadeloos omhulde
Ik kan het horen
Geluiden van de stilte

Toen wilde ik met hen praten
Toen wilde ik hen helpen
Ik wilde hen voelen als broeders
Ik wilde hen bij de handen nemen
Maar ze konden niet
Ze konden niet ontwaken
En begrijpen
Eén dag in de stilte

Ze knielden om te bidden
Dat licht was hun god
Ik schreeuwde dat ze moesten ontwaken
Dat de waarheid daar niet was
Dat profeten geen neonlichten zijn
En dat god
Altijd spreekt in de stilte