El Jardín Prohibido
Sandro Giacobbe
De Verboden Tuin
Deze middag kom ik treurig en moet ik je vertellen
Dat je beste vriendin tussen mijn armen is geweest
Haar ogen riepen om mijn aanrakingen
Haar lichaam smeekte me om leven te geven
Ik at van de verboden vrucht, liet de jurk achter
Hangend aan onze onbewustheid
Mijn lichaam genoot voor een minuut
Mijn geest huilde om jouw afwezigheid
Ik zal het nooit meer doen
Ik zal het nooit meer doen
Want mijn ziel vloog aan jouw zijde
En mijn ogen zeiden moe
Dat jij het was, dat jij het was
Dat jij altijd jij zult zijn
Het spijt me heel erg, het leven is zo, ik heb het niet uitgevonden
Als het genot me in de ogen heeft gekeken
En me bij de hand heeft gepakt
Heb ik me laten meevoeren door mijn lichaam
En me gedragen als een mens
Het spijt me heel erg, het leven is zo, ik heb het niet uitgevonden
Haar kussen lieten me niet toe
Jouw naam en die van haar te herhalen
Daarom dacht ik aan jou toen ik haar omarmde
Ik at van de verboden vrucht, liet de jurk achter
Hangend aan onze onbewustheid
Mijn lichaam genoot voor een minuut
Mijn geest huilde om jouw afwezigheid
Ik zal het nooit meer doen
Ik zal het nooit meer doen
Want mijn ziel vloog aan jouw zijde
En mijn ogen zeiden moe
Dat jij het was, dat jij het was
Dat jij altijd jij zult zijn
Het spijt me heel erg, het leven is zo, ik heb het niet uitgevonden
Als het genot me in de ogen heeft gekeken
En me bij de hand heeft gepakt
Heb ik me laten meevoeren door mijn lichaam
En me gedragen als een mens
Het spijt me heel erg, het leven is zo, ik heb het niet uitgevonden
