Nous n'avons jamais parlé d'amour

Op het perron van een station
Aan het einde van mijn geheugen
Huilt een trein bij het ochtendgloren
Een afscheid sterft, veel te kort
We hebben nooit over liefde gesproken

In de warmte van tederheid
Spraken we met enthousiasme
Terwijl we onze emoties bedwongen
Zij over haar en ik over mij
We hebben nooit over ons gesproken

We hebben nooit over liefde gesproken
Ik vond haar glimlach fijn
Maar wat wilde dat zeggen?
Zag ze diep van binnen in mij?
Hield ze van me? Hield ze niet van me?
We hebben nooit over liefde gesproken
We hebben nooit, nee, nooit, nooit
Nooit, nooit over liefde gesproken

Hier is mijn eenzaamheid
Mijn zus, mijn gewoonte
Die zich voor me opricht
En me verwijt, ik weet niet wat
Toch heb ik niet over liefde gesproken

We hebben nooit over liefde gesproken
Voor de spiegel, ik ben woedend
Vervloekend dit gezicht
Dat ik niet herken
Dat kan niet ik zijn
Ik heb nooit om liefde gehuild

We hebben nooit over liefde gesproken
We hebben nooit, nee, nooit, nooit
Nooit, nooit over liefde gesproken
We hebben nooit, nee, nooit, nooit
Nooit, nooit over liefde gesproken