Pedacito De Cielo

Het huis had een hek
Geverfd met klachten
En liefdesliedjes
De nacht vulde zich met wallen
Het hek, de klimop
En het oude balkon
Ik herinner me dat je toen lachte
Als ik je voorlas
Mijn beste vers
En nu, grilligheid van de tijd
Die die verzen leest
Huilen we allebei!

De jaren van de kindertijd
Zijn voorbij, zijn voorbij
Het hek slaapt van zoveel stilte
En in dat stukje van de hemel
Bleef jouw vreugde en mijn liefde
De jaren zijn voorbij
Verschrikkelijk, gemeen
Die die hoop achterlieten die niet zal komen
En ik herinner me jouw ondeugende gebaar
Na die kus
Gestolen uit het niets

Misschien is je warme lach
Verkoeld door de bries
Je heldere stem
Misschien ontsnapte het aan je wallen
Het hek, de klimop
En het oude balkon
Je ogen van gebrand suiker
Hadden afstanden
Goudkleurig in de zon
En vandaag wil je vinden zoals toen
Het bronzen hek
Trillend van liefde!