Como Dos Extraños

De eenzaamheid heeft me verlamd
En de enorme angst om ver van jou te sterven
Wat had ik graag willen huilen
Voelend naast me
De spot van de realiteit!

En mijn hart smeekte me
Om je te zoeken en je liefde te geven
Het vroeg het hart
En toen zocht ik je
Gelovend dat je mijn redding was

En nu ik voor je sta
Lijken we, zie je, twee vreemden
Les die ik eindelijk leerde
Hoe de jaren de dingen veranderen!
Angst om te weten dat al dood is
De illusie en het geloof
Sorry als je me ziet huilen
De herinneringen hebben me pijn gedaan!

De zonneschijn vervaagde
Toen ik je koud hoorde praten
Onze liefde was zo anders
En het doet pijn om te beseffen
Dat alles, alles voorbij is

Wat een grote fout om je weer te zien
Om mijn gebroken hart mee te nemen!
Het zijn duizend spoken, bij het terugkomen
Die zich om me lachen
De uren van dat dode gisteren

En nu ik voor je sta
Lijken we, zie je, twee vreemden
Les die ik eindelijk leerde
Hoe de jaren de dingen veranderen!
Angst om te weten dat al dood is
De illusie en het geloof
Sorry als je me ziet huilen
De herinneringen hebben me pijn gedaan!