Tinta Roja
Roberto Goyeneche
Rode Inkt
Muur,
rode inkt in het grijs
van gisteren...
Jouw emotie
van baksteen, blij
op mijn steegje,
met een vlek
verfde de hoek...
En die brievenbus
karmijn,
en die achtergrond,
waar de Italiaan huilde
om zijn verre blonde liefde
verzopen in bon vin.
Waar is mijn buurt gebleven?...
Wie heeft mijn kindertijd gestolen?...
In welke hoek, mijn maan,
stort je zoals toen
de heldere vreugde?
Stoepen die ik betrad,
schurken die er niet meer zijn.
Onder jouw satijnen hemel
waakt een stukje
van mijn hart...
Muur,
rode inkt in het grijs
van gisteren...
Kokende
van mijn ongelukkige bloed
dat ik vergoot in de geranium
van dat balkon
dat het verstopte...
Ik weet niet
of het zwart was van mijn verdriet
of het rood van jouw aderen
mijn bloeding...
Waarom kwam het en ging het
achter het karmijn
en het grijs
verre achtergrond,
waar een Italiaan huilde
om zijn nostalgieën van bon vin.
