Rutina

De zon is nog niet opgestaan
En de klok is ook nog niet wakker
Bij de open deur, nog in de schemering
Kijk ik weer eens
Haar lichaam slaperig en slecht bedekt
Laat me bijna niet gaan
Met moeite draai ik me om
Want nu moet ik vertrekken
Het is dezelfde route, dezelfde tijd
Dezelfde gedachten komen binnen
Mijn lichaam is bij me, maar nog steeds
Is mijn gedachten bij haar
Nu stel ik me voor dat haar handen
Tevergeefs naar mijn aanwezigheid zoeken
In ons bed
Ik zou willen weten wat zij denkt

Ik kom eraan voor weer een dag
Van werk die begint
Terwijl zij thuis ontwaakt
Aan de routine van die dag
Ik kan bijna het frisse water zien
Over haar lichaam glijden
In druppels gekleurd door het licht
Via het raam

Een gebaar met haar haren
Haar favoriete parfum aanbrengen
Voor de spiegel die alles heeft gezien
Ze verstopt zich in een jurk
Na een koffie, starend in de verte
Verlies ze zich in gedachten
Rookt ze rustig
En kijkt gefocust naar de rook, denkend aan mij

De dag verstrijkt, de middag gaat
En 's avonds wacht ik
Tel de uren die me scheiden
Van alles wat ik het meest wil
Mijn gezicht straalt van blijdschap
Op het moment dat ik naar huis ga
Ik kan die verlangens niet beheersen
Om nu te gaan rennen

Het verkeer maakt me zo kwaad
En mijn gedachten blijven gaan
Denken aan mijn terugkeer, vele malen
Zij kijkt naar de straat
De deur open ineens en ik
Omarm haar helemaal in mijn armen
En onze liefde begint
En eindigt pas als het begint
Een dag van routine, routine
Een dag van routine, een dag

De zon is nog niet opgestaan op een routine dag
En onze liefde begint en eindigt alleen
Op een routine dag.