Malinconia

Zet een donkere periode, daar zonder liefde
op zoek naar een nacht om te drinken
maak van je hele leven een glas
en wacht op een zonsopgang die je naar bed brengt.
En het is melancholie,
het volgt je op de weg,
het laat je na een uur alleen,
maar je weet dat het weer terugkomt.

Zet een vriend die nu moet vertrekken,
waarschijnlijk hoor je hem niet meer:
je weet niet of je moet huilen of proberen te grappen,
je zegt niets en hebt duizend dingen te zeggen.
En het is melancholie
die je gezelschap houdt,
het geeft je altijd gelijk,
maar wat het in ruil wil, wie weet dat;
en het is melancholie
een uur dat voorbijgaat
of een jaar om te vergeten, alleen in de hoek van een café.

Stel je voor dat je op een dag plotseling op straat
je afvraagt of dit echt het leven is,
je spreekt een taal die voor anderen verkeerd is
dat zelfs op honderd meter van huis blijft.
En het is melancholie
of het nu een vriend is of niet,
het is wat je overblijft als de wereld niet genoeg is;
en het is melancholie
en het is de buitenwijken,
dit is de enige die voelt als je echt pijn hebt.

Stel je voor dat nu, na zoveel woorden,
achter de deur de liefde op je wacht,
wat kun je doen, het was al allemaal voorzien,
uiteindelijk is het duidelijk, we leven hiervoor.
Stel je voor dat de wereld, voor een maand of een moment,
bijna volledig vergeten is wie je bent,
de avonden dat je thuis alleen als een hond
een beetje eet om niet te sterven.

En het is melancholie
die van iedereen, ook een beetje van mij,
dit is de enige die wacht als de tijd haast heeft;
en het is melancholie
die je met zich meeneemt,
het is een beetje een betoverde trein
die je alleen neemt als je een fout hebt gemaakt.