Le temps qui reste (récit)
Serge Reggiani
De tijd die overblijft (verhaal)
Hoeveel tijd...
Hoeveel tijd nog
Jaren, dagen, uren, hoeveel?
Als ik eraan denk, klopt mijn hart zo hard...
Mijn land is het leven.
Hoeveel tijd...
Hoeveel?
Ik hou zo veel van de tijd die overblijft...
Ik wil lachen, rennen, huilen, praten,
En zien, en geloven
En drinken, dansen,
Schreeuwen, eten, zwemmen, springen, ongehoorzaam zijn
Ik ben nog niet klaar, ik ben nog niet klaar
Vliegen, zingen, weg, weer weggaan
Lijden, liefhebben
Ik hou zo veel van de tijd die overblijft
Ik weet niet meer waar ik ben geboren, of wanneer
Ik weet dat het niet zo lang geleden is...
En dat mijn land het leven is
Ik weet ook dat mijn vader zei:
De tijd is als je brood...
Bewaar het voor morgen...
Ik heb nog brood
Nog tijd, maar hoeveel?
Ik wil nog spelen...
Ik wil lachen met bergen van lachen,
Ik wil huilen met stromen van tranen,
Ik wil boten vol wijn drinken
Uit Bordeaux en Italië
En dansen, schreeuwen, vliegen, zwemmen in alle oceanen
Ik ben nog niet klaar, ik ben nog niet klaar
Ik wil zingen
Ik wil praten tot het einde van mijn stem...
Ik hou zo veel van de tijd die overblijft...
Hoeveel tijd...
Hoeveel tijd nog?
Jaren, dagen, uren, hoeveel?
Ik wil verhalen, reizen...
Ik heb zoveel mensen te zien, zoveel beelden...
Kinderen, vrouwen, grote mannen,
Kleine mannen, grappigen, treurigen,
Zeer slimme en domme,
Het is grappig, de dommen zijn ontspannend,
Het is als het loof tussen de rozen...
Hoeveel tijd...
Hoeveel tijd nog?
Jaren, dagen, uren, hoeveel?
Het kan me niet schelen, mijn liefde...
Wanneer het orkest stopt, zal ik nog dansen...
Wanneer de vliegtuigen niet meer vliegen, zal ik alleen vliegen...
Wanneer de tijd stopt...
Zal ik je nog liefhebben
Ik weet niet waar, ik weet niet hoe...
Maar ik zal je nog liefhebben...
Oké?
