Calle de la llorería

Voor degene die met vuur wil spelen maar bang is te branden
Voor de verkopers van rook die helderheid zoeken
Voor degene die zich verstoppen en zo diep gaan dat ze verdrinken
Voor degene die droog is en vraagt dat anderen nat worden

Voor de gelijkgestelde die zich travestit en botsen
Met het verhaal dat extremen elkaar raken
Voor de twijfelaar die wil winnen met halve waarheden
Maar zeg, welke halve waarheid heeft ooit een goed verhaal geschreven?

Voor degene die leeft van herinneringen terwijl het heden explodeert
Zijn gezicht barst uit elkaar van het naar zijn navel staren
Voor degene die het vervelend vindt om te zien
Dat ik jou dezelfde behandeling geef

Als wat je voor elkaar kreeg
Lucifer-syndroom
Dat is alleen maar wreed zijn

Want daarvoor waren ze het ook geweest
Voor degene die peren aan de ziel vraagt
En zegt waar ze de zorgen moeten laten

Ren of er is geen plek meer
Ga en sluit de deur achter je
Want door al die mensen is het klein geworden
En is er geen plek meer om te wonen

Als een madeleine
Weet je waar ik heen ga
Iemand heeft erom gehuild
Maar ik ga je niet vertellen wie ik ben

Ga huilen op de straat van het janken
(Want dat heb ik al gehuild, dat heb ik al gehuild)
Ga huilen op de straat van het janken
(Want dat heb ik al gehuild, dat heb ik al gehuild)

Vergeef de ironie
Dat ik lach, lach en blijf lachen
Maar dat verdrietje was niet van mij
Ik heb het al gehuild, ik heb het al gehuild

Voor de twijfelaar die op een antwoord wacht
Omdat sommige dingen hun tijd nodig hebben
Totdat de tijd op is
En als er niets meer te verliezen is

Heeft alleen de verloren tijd gewonnen
En hij klaagt dat er geen extra tijd meer is
Voor de dappere verschoppeling
Die wil dat er over hem gesproken wordt, ook al is het slecht
Voor de beledigde die ons net zo te kijk stelt op het internet
Zonder schroom zodat men zijn onzekerheid niet opmerkt

Voor de zoekende die bang is vergeten te worden
Voor de monden die niet zeggen wat ze willen maar altijd vragen
Voor de hardste critici die de meest gevoelige huid hebben
Met een venijnige taal, maar geen oren om te horen wat ze denken

Voor de eeuwige spijtige
Die al die keren niet wilde zijn
Die zich eenzamer voelt dan ooit
Omdat nu hij wel wil
Hij niemand naast zich heeft om te huilen

Ren of er is geen plek meer
Ga en sluit de deur achter je
Want door al die mensen is het klein geworden
En is er geen plek meer om te wonen

Als een madeleine
Weet je waar ik heen ga
Iemand heeft erom gehuild
Maar ik ga je niet vertellen wie ik ben
Vandaag, vandaag

Ga huilen op de straat van het janken
(Want dat heb ik al gehuild, dat heb ik al gehuild)
Ga huilen op de straat van het janken
(Want dat heb ik al gehuild, dat heb ik al gehuild)

Vergeef de ironie
Dat ik lach, lach, lach
Maar dat verdrietje was niet van mij

Ik heb het al gehuild, ik heb het al gehuild, ik heb het al gehuild
Ik heb het al gehuild