Romance De Valentía

Er was zo weinig in het leven
Zo weinig, dat er niets was
Omdat ik niets had, had ik niets
Geen moeder die om me gaf
Ik was een treurig fan
Die zocht naar de kans
Om voor een stier, het hart
Te laten opsluiten
Romance van moed
Geschreven met een witte maan
En de charme van Andalusië
In de velden van Salamanca
Kom op, mooie stier
Kom op, uit medemenselijkheid
Het maakt me geen reet uit om te sterven
Want niemand zou om me huilen
Hier is geen arena, geen man
Geen pak, tabak en goud
Hier is een jongen, heel mannelijk
Die voor een stier staat
Schroom niet om me te doden
Ik geef je zelfs vergiffenis
En aangezien ik geen moeder heb
Laat de Macarena me beschermen
Als je me aan een hoorn hangt
Sprong ik elke nacht
Zonder angst, de hindernis over
En speelde ik op kop of munt
Met de stier, mijn hele leven
Misschien was het een rode
De stier die hem aanviel
En bijten in zijn flank
Liet hem zwaar gewond achter
Vaarwel, arena van Sevilla
Je zult me nooit meer zien
Op jouw gele zand lopen
Met zoveel dat ik ervan droomde!
Vaarwel, zijden cape
Die mijn metgezel was
Sterven in deze strijd
Is iets voor een goede matador
Ja, gekleed in alamares
Zal de fan me niet zien
En omdat ik geen moeder heb
Laat de Macarena me beschermen
En me haar zegen geven
En daar bleef hij voor het beest
Niemand zag hem vallen
Niemand bad zelfs maar
Geen Onze Vader voor hem
Voor hem huilde geen enkele vrouw
In rouw gekleed
Voor hem luidde geen enkele klok
Bij het aanbreken van de dag
Maar daarentegen, tussen lelies
En tussen kaarsen
In San Gil, de Macarena
Huilde ze wel van verdriet
Om de dood van de strijder