La Llorona
RAPHAEL
De Weemoeder
Je kwam uit de tempel op een dag, weemoeder,
toen ik je zag passeren. (Bis)
Je droeg een prachtige huipil, weemoeder,
ik dacht dat je een heilige was. (Bis)
Oh, mijn weemoeder, weemoeder, weemoeder,
uit een veld vol lelies.
Oh, mijn weemoeder,…….,…….,
uit een veld vol lelies.
Wie niet weet van de liefde, weemoeder,
weet niet wat lijden is. (Bis)
Ik weet niet wat er met de bloemen is, weemoeder,
de bloemen van een heilig veld.
Ik weet niet wat er met de bloemen is, weemoeder,
de bloemen van een heilig veld.
Als de wind ze beweegt, weemoeder,
lijkt het alsof ze huilen. (Bis)
Oh, neem me mee naar de rivier, weemoeder,
want ik sterf van de kou. (Bis)
Oh, neem me mee naar de rivier, weemoeder,
want ik sterf van de kou.
Bedek me met je sjaal, weemoeder,
want ik sterf van de kou. (Bis)
Twee kussen draag ik in mijn ziel, weemoeder,
ze blijven bij me.
Twee kussen draag ik in mijn ziel, weemoeder,
ze blijven bij me.
De laatste van mijn moeder, weemoeder,
en de eerste die ik jou gaf.
De laatste van mijn moeder, weemoeder,
en de eerste die ik jou gaf.
Oh, oh, oh, oh, oh.