Gente

Mensen, die ontwaken als het nog nacht is
en koken als de zon ondergaat
Mensen, die anderen vergezellen in ziekenhuizen, parken
Mensen, die afscheid nemen, die anderen verwelkomen
Op de perrons
Mensen die recht vooruit gaan
Die je blik niet ontwijken
En die de wind voelen
Hoe zal de zomer zijn?
Hoe zal de winter zijn?

Twee, drie, uren om van je te genieten
En twee van de zeven dagen om je te geven
Een plek in het mooiste liefdesverhaal
Twee, drie, uren om naar je te kijken
En twee van de zeven dagen om je te geven
Ik nestel me in een hoek van je hart

Mensen, die bidden voor anderen bij de altaren
Bij de processies
Mensen, die het leven geven
Die geloof inboezemen
Die groeien en vrede verdienen
Mensen, die samensmelten in een omhelzing in de verschrikking
Die de golven van hun ziel delen
Mensen die ons de kleine hoop vernieuwen
Om op een dag
In vrede te leven

Twee, drie, uren om van je te genieten
En twee van de zeven dagen om je te geven
Een plek in het mooiste liefdesverhaal
Twee, drie, uren om naar je te kijken
En twee van de zeven dagen om je te geven
Ik nestel me in een hoek van mijn hart

Om zo te leven
In transparante blikken
Je licht te ontvangen
Zeker weten
Wolken gaan
En blijven voorbijdrijven
Maar dat licht
Blijft ons verlichten

Hoe verfrissend is de schaduw die ze bieden
Hoe schoon het zoete water van hun blikken
Het is om jou dat ik een nieuwe dag begin
Er zijn Engelen onder ons
Engelen onder ons

Twee, drie, uren om van je te genieten
En twee van de zeven dagen om je te geven
Een plek in het mooiste liefdesverhaal
Twee, drie, uren om naar je te kijken
En twee van de zeven dagen om je te geven
Ik nestel me in een hoek van je hart

Twee, drie, uren om van je te genieten
En twee van de zeven dagen om je te geven...

Twee, drie, uren om van je te genieten
En twee van de zeven dagen...

Twee, drie, uren om van je te genieten
En twee van de...

Twee, drie, uren om van je te genieten...

Twee, drie, uren...