San Blas (part. Dani Fernández)

Ik gaf mezelf kussen op de kade van San Blas
Ik verbrak brieven die ik nooit wilde versturen
Ik zag de slechterik goed en de goede slecht
Soms is alles de schuld van het toeval

Vanavond wil ik je niet bedriegen
Dit alles overvalt me vaak
Het drama in mijn zak sinds ik een jochie was
Hij beloofde me dat hij me zou vergezellen

En ik wilde er niet op ingaan, maar ik haal er tenminste iets uit
Voor als je je alleen voelt, als je je goed voelt met jezelf
Ik schrijf geen ballades voor het geld, ik sterf in alles wat ik schrijf
Het is zo ver van de hemel en ik wilde het levend betreden

Ik wil sterven van de liefde in een lelijk café
Verslaafd aan de geur van je haar
Denken of het voor altijd is
Of een kort moment en tot ziens

Want ik kan warmte voelen in je ijzige hart
In stukjes verspreid over de grond die me herinneren
Aan alle nachten dat ik je miste

Dat ik je miste

Ik zei tot ziens, maar het was een afscheid
Ik zei ik hou van je en ik bleef zonder stem, danste met andere gekken
Met andere monden, ik wist niet hoe ik het je moest zeggen

En we hebben ik weet niet hoeveel zeeën doorkruist
Er waren geen fazanten, maar wel eindes
We renden alsof we op glas trapten
Dat geen schuld had aan de pijn

Ik schrijf geen ballades voor het geld, ik sterf
In alles wat ik schrijf, het is zo ver van de hemel
En ik wilde het levend betreden

Ik wil sterven van de liefde in een lelijk café
Verslaafd aan de geur van je haar
Denken of het voor altijd is
Of een kort moment en tot ziens

Want ik kan warmte voelen in je ijzige hart
In stukjes verspreid over de grond die me herinneren
Aan alle nachten dat ik je miste

Ik wil sterven van de liefde in een lelijk café
Verslaafd aan de geur van je haar
Denken of het voor altijd is
Of een kort moment en tot ziens

Want ik kan warmte voelen in je ijzige hart
In stukjes verspreid over de grond die me herinneren
Aan alle nachten dat ik je miste