La Madrugada (part. Carlos Bermúdez)

Draait de nacht op de klok
Van de slapeloze en treurige
Klok van de toren
Rol de pijn van een tram
Die je in eenzaamheid
In blauwe melancholie ziet

En een spook van nevel
Omhult met fijne schaduw
Het café
Huilt de nacht in zijn agonie
Wat zoek ik? Waar ga ik heen?
Ik weet het niet, ik weet het niet

Zal het de treurige en verre
Margot zijn die was als
Een licht in mijn schaduw?
Zal het haar oude raam zijn?
Zal het haar stem zijn die me noemt?
Zal het de verslagen vriend zijn
Die me gisteren nog
Huilend omhelsde?

Ik weet niet wat ik zoek
Onophoudelijk
Dat ik in jouw schaduw
Zal vinden