Rogelio

In dezelfde pension, met dezelfde honger
In dezelfde kamer woonden Rogelio en ik
Onder hetzelfde dak met dezelfde kou
Tandenklapperend in bed sliepen Rogelio en ik

Met dezelfde auto, dezelfde vrouw
En dezelfde nacht droomden Rogelio en ik
Op hetzelfde werk, dezelfde zweet
En dezelfde mislukking vochten Rogelio en ik

Vergeet je het niet Rogelio, die kroeg
Van de oude Anselmo en zijn accordeon
Hoeveel nachten onze wijn ons vrolijk maakte
Hoeveel nachten jouw muziek speelde

Hoeveel nachten dat ik, bij het horen van dat lied
Jij lachte en ik lachte ook
En de zon wekte ons
Vol wijn, vol hoop
Jij lachte om de pijn, of het koud of warm was
Of er geld was of alleen zweet

Met dezelfde bagage in dezelfde trein
Dat ik vertrok, ben ik weer op reis gegaan
Naar jouw nieuwe adres met hetzelfde pak
En dezelfde hoop ben ik gegaan, ben ik gegaan om je te zoeken

De portier kwam binnen via de service-ingang
En stopte me in een kamer van waaruit ik keek
En ik zag je goed gekleed in een zaal vol spiegels
Belangrijke mensen naast je en op je gezicht de verveling
Toen ze je waarschuwden

Je kwam naar buiten, keek me aan, herinnerde je mijn naam, halleluja!
En toen, toen ging je weg
Je liet me achter met een groet, een afspraak in je kantoor
En een kaartje in mijn hand met jouw naam mooi geborduurd

Maar het maakt niet uit Rogelio, vanavond ga ik naar de kroeg
En aan de oude Anselmo vraag ik om jouw lied
Aan dezelfde tafel drink ik voor ons beiden
En tussen duizend glazen lach ik om de pijn

En zoals andere nachten, bij het horen van dat lied
Zal ik lachen, ha, ik zal lachen
Ik zal lachen om jouw afscheid, om mijn schoenen, om jouw verwarring
Om de broek van je rokkostuum, om jouw spiegels en jouw zaal
En als ik je weer zie, zal ik zeggen
Goedenavond, hoe gaat het met u? En hoe dan ook
Zal ik je om een gunst vragen zodat je die nacht iets beter slaapt