Es Rubia, El Cabello Suelto

Ze is blond, het losse haar
geeft meer licht aan het donkere oog
sindsdien ben ik omhuld
in een gouden wervelwind.

De zomerse bij die zoemt
sneller over de nieuwe bloem
zegt niet zoals vroeger, val
Eva, zegt alles is Eva.

Onder de donkere, gevreesde
stroom van de waterval
en de iris glanst uitgestrekt
over de zilveren bladeren.

Ik kijk somber naar de ruige
pracht van de opgewonden berg
en in de hemelsblauwe ziel
ontspringt een roze hyacint.

Ik wandel door het bos
naar de nabije lagune
en tussen de takken zie ik haar
en over het water loopt ze
de slang van de tuin
fluit, spuugt en glijdt
door zijn gat
de klaroen biedt me fluitend zijn vleugel aan.

Ik ben een harp, ik ben een psalter
waar het universum trilt
ik kom van de zon en ga naar de zon
ik ben de liefde,
ik ben het vers.