Hijos Del Verbo Amar

Twee, dieren van een wild werkwoord
Van een dodelijke omhelzing
Van een schitterend en vervloekt nageslacht

Onder de regen
Lopen ze verder
Van zo levendig te zijn
Hebben ze hun huid vernieuwd
En in deze wereld
Vergiftigd
Bedriegen ze de god, die onder hun voeten ligt

Niemand kan ze de mond snoeren
Niemand kent hun wonden
Koffer en koers recht naar de zon
Ze hebben hun kleren in brand gestoken
Ze hebben geleerd het leven te dansen
Laat niemand hun vrijheid afpakken
Ze zijn kinderen van het werkwoord houden

Vlees gezegend door de aarde
Lang leven de dolverliefden
Ze schreeuwen hun oorlogsnummer uit volle borst
Leve deze revolutie
En leve de liefde van degenen die kussen, wanhopig
Voor het geval deze maan
De laatste keer zou zijn
Dat ze over het boek
Van de zonden, zwoeren te vergeten
De angst om te verliezen

Niemand kan ze de mond snoeren
Niemand kent hun wonden
Koffer en koers recht naar de zon
Ze hebben hun kleren in brand gestoken
Ze hebben geleerd het leven te dansen
Laat niemand hun vrijheid afpakken
Ze zijn kinderen van het werkwoord houden

Niemand kan ze de mond snoeren
Niemand kent hun wonden
Koffer en koers recht naar de zon
Ze hebben hun kleren in brand gestoken
En ze hebben geleerd het leven te dansen
Laat niemand hun vrijheid afpakken
Ze zijn kinderen van het werkwoord houden