Bir Umut
Özcan Deniz
Een Hoop
Je koestert een hoop
Je laat het groeien van binnen
Dan valt de regen en verlies je alles
Je bent kapot, je huilt altijd
Je schreeuwt, maar niemand hoort je
Als de lente niet in mijn hart komt, laat het dan niet bloeien
De bloemen van mijn bergen
Als je de zon niet in je groene ogen ziet
Laat de ochtenden dan maar niet opkomen
