La Cama Vacía

Vanuit een somber ziekenhuis waar hij was opgenomen
Bijna agonisch en omringd door een grafstilte
Met zijn gebruikelijke tederheid, die hij altijd toonde
Misschien met moeite niet, vanuit zijn sombere bed
Een zieke vriend van mij schreef deze brief voor mij
Beste vriend, ik hoop dat je bij het ontvangen van deze
Goed bent en dat het geluk je overal vergezelt
Van mijn kant en ik zou kunnen zeggen, dat ik beter ben
Als ik je mijn pijn vertel, liggend in mijn stijve bed
Ik ben al een arme skelet dat mijzelf angst aanjaagt
De brief is om je te zeggen dat als je ooit kunt
Kom me gezelschap houden, jij die zoveel van me hield
Dat ik zo alleen en zo verdrietig ben dat ik niet kan stoppen met huilen
Niemand lijkt me nog te willen, iedereen is onverschillig
Van al mijn vrienden is er niemand gekomen om me te zien

Maar ik geef je gelijk, want ik zie in mijn eenzaamheid
Dat die zogenaamde vriendschap slechts een illusie is
Wanneer je in goede doen bent, heb je vrienden in overvloed
Maar als het lot wreed is en ons in een afgrond duwt
Zien we dat alles een leugen is en dat er geen trouwe vriend is
Nou, hier neem ik afscheid, en bij het zetten van een punt
Ontvang een loyale omhelzing van degene die zoveel van je hield
En aan je moeder die ik niet vergeet, geef ook mijn herinneringen
Toon haar veel toewijding en overspoel haar met genegenheid
Jij die haar hebt, zorg voor haar, als je maar wist hoeveel ze waard is
De zondag kwam en vol verlangen naar die trouwe vriend
Bracht ik een bezoek aan het ziekenhuis, neerslachtig en treurig
Ik ging stilletjes naar de plek waar ik wist
Dat ik hem in zijn bed zou vinden, maar daar vond ik hem niet meer
En verbaasd bleef ik staan toen ik zijn lege bed zag.