La Vida Sense Tu

Het leven is een ochtend van elke dag
Toen je me kwam ophalen
Een zwarte capuchon, wijde jeans
Een vervaagd muurschildering.

Het leven is een les in filologie
Waar we de toekomst schudden,
Een rode zon die ondergaat in de vergadering
Vervuilde aantekeningen, gouden haren.

Het leven is een donderdag die zou eindigen
In jouw studentenflat,
Vier gele kaarsen in de keuken
Naakte schaduwen, gebroken borden.

Het leven is een blauwe lucht rond het middaguur
Toen we naar het dak gingen
Een nummer van extremo, was aan de lijn
Valencia tussen witte lakens.

Het leven is je ogen sluiten, weer lachen
Schreeuwen in de wind, ons vrij voelen
Het leven is verlangen om opnieuw geboren te worden
Alleen rennen, je laten groeien.

Het leven is de kou die in je gezicht snijdt
En een traan die je wangen in brand steekt
Het leven is begrijpen dat ik moet leren
Leren leven
Het leven zonder jou.

Het leven is in de zoete vrucht bijten
Op de trappen van de centrale markt
Hogerop naar de valldigna
Vergeten roken, schreeuwen van vreugde.

Het leven is een afgebroken huis
Tussen de torens van serrans
'amour, humor, respect' op de gevel
Vuur en scherven in onze handen.

Het leven is de eerste tram nemen
Van de houten brug naar de cabanyal
Een oranje stad in de ramen
Een wereld in oorlog in vermoeide ogen.

Het leven is een verlaten boot
Die we vonden voor de zee
Voelen als twee schipbreukelingen op het strand
De laatste keer dat je me kuste.