Camins

Hier ligt het pad van eenzaamheid
tussen de kloven van treurige ochtenden
waar de zee zingt voor de sterren
verzen gestolen van jouw glimlach

Voor de zee heb je je overgegeven
zoutige zorgen en een treurig blik
en volgend het licht van de horizon
heb je verloren gevaren
achtervolgend je koers
heb je verloren gevaren...

Weer heb ik je 's nachts bevaren
tussen de kloven van treurige ochtenden
waar de zee schrijft aan de vuurtoren
liefdesbrieven in vrije verzen

In de witte vallei heb je me achtergelaten
stevige wortels en een treurig herinnering
en terwijl ik de aarde zaai met liedjes
ben ik verloren gelopen
achtervolgend je koers
ben ik verloren gelopen...

Maar deze nacht heeft de eenzaamheid
van het oude pad ons herenigd
en plukkend de vruchten van de liedjes
hebben we samen gezongen
tegen de wind die onze wereld teistert
hebben we samen gezongen tegen de wind..