Naquela Mesa

Aan die tafel zat hij altijd
En zei me altijd wat beter leven is
Aan die tafel vertelde hij verhalen
Die ik nu in mijn geheugen bewaar en uit mijn hoofd ken

Aan die tafel bracht hij ons samen
En vertelde blij wat hij die ochtend deed
En in zijn ogen was zoveel glans
Dat ik, meer dan zijn zoon, zijn fan werd

Ik wist niet dat het zo pijn deed
Een tafel in een hoek, een huis en een tuin
Als ik had geweten hoeveel het leven pijn doet
Dan deed die pijn niet zo zeer

Nu staat er een tafel in de kamer
En vandaag praat niemand meer over zijn bandolim
Aan die tafel mist hij
En zijn gemis doet pijn in mij
Aan die tafel mist hij
En zijn gemis doet pijn in mij

Nu staat er een tafel in de kamer
En vandaag praat niemand meer over zijn bandolim
Aan die tafel mist hij
En zijn gemis doet pijn in mij
Aan die tafel mist hij
En zijn gemis doet pijn in mij

Ik wist niet dat het zo pijn deed
Een tafel in een hoek, een huis en een tuin
Als ik had geweten hoeveel het leven pijn doet
Dan deed die pijn niet zo zeer

Nu staat er een tafel in de kamer
En vandaag praat niemand meer over zijn bandolim
Aan die tafel mist hij
En zijn gemis doet pijn in mij
Aan die tafel mist hij
En zijn gemis doet pijn in mij