Ленинградский Блюз (Leningradskiy Blues)

Op de Veteranenlaan, nummer eenendertig
Rijdt een taxi laat in de nacht, hij zit in de auto
De lichten van de stad knipperen, zeggen dat hij niet moet gaan
Een dronken geest is vergiftigd

Hij komt bij haar binnen, zwijgend dooft hij het licht
Voor een leeg gesprek is er helemaal geen tijd
Silhouetten verenigd in een zoete dans van liefde
De nacht was kort

Over driehonderd jaar en over acht eeuwen
Wacht hij op een boodschap van haar in de huizen van de stad
Als hij een ander aanraakt, zal hij aan haar denken
Zij was de helderste van alle schaduwen

Hij denkt aan haar, zuchtend, nauwelijks ademend
Want ze kunnen nooit samenkomen — zo heeft het lot beslist
Zijn hart is in stukken gebroken, wat wilde hij eigenlijk?
Deze stad vergeeft je geen vluchtige genoegens

Leningradka
Leningradka
Leningradka
Leningradka