Caruso

De maan straalt en de wind blaast over de zee
Op het oude terras aan de kust van Sorrento
Een man omarmt een meisje heel stevig, zonder zijn tranen te bedwingen
Met een brok in zijn keel, vol verdriet, zingt hij toch

Ik hou zo veel van je, ik hou van je
Passioneel en dat weet je
In de diepte van mijn ziel
Voel ik je warmte als nooit tevoren

Dit licht op de zee doet hem denken aan de nachten in Amerika
Maar het zijn slechts luchtspiegelingen, als de wake van een schip
In de verte hoort hij gitaren die romances van vroeger spelen
En de maan door de wolken verlicht de golf van Sorrento
De ogen van de liefde in de nacht lijken nog helderder
Hij laat een laatste traan los, maar ondanks dat zingt hij

Ik hou zo veel van je, ik hou van je
Passioneel en dat weet je
In de diepte van mijn ziel
Voel ik je warmte als nooit tevoren

De kracht van de muziek die van een alledaagse daad
Met een toverstokje een meesterlijk gebaar maakt
De blik die ze op hem werpt is vol zekerheid
Hij is vergeten wie hij was, hij gaat het zuiden verlaten
Het leven lijkt hem bedreigend, net als een nacht in Amerika
Hij wil zich nog vasthouden aan de golf van Sorrento
Misschien is het het leven dat wil vluchten, hij hoort alleen nog de muziek
Hij sluit zijn ogen als een kind, zonder vragen, zingt hij

Ik hou zo veel van je, ik hou van je
Passioneel en dat weet je
In de diepte van mijn ziel
Voel ik je warmte als nooit tevoren
Ik hou zo veel van je, ik hou van je
Passioneel en dat weet je
In de diepte van mijn ziel
Voel ik je warmte als nooit tevoren