El hombre del piano

Dit is het verhaal
van een zaterdag
het maakt niet uit welke maand
van een man die aan de piano zit
in een oud café dat niet meer bestaat

Hij pakt het glas en zijn handen trillen
stinkend van rook en zweet
en hij grijpt zijn plank van een schipbreukeling
terug naar zijn eeuwige lied

Speel nog eens, oude verliezer
je laat me goed voelen
het is zo treurig de nacht dat jouw lied
smaakt naar nederlaag en honing

Elke keer dat de spiegel
van de muur hem jonger teruggeeft
lichten zijn ogen op
en zijn kindertijd komt bij hem spelen

Maar er zijn altijd dronken mensen met kwijl
die hem herinneren wie hij was
de jongste meester aan de piano
verslagen door een vrouw

Zij vreesde altijd om wortels te schieten
die haar vleugels konden afsnijden
en in de kooi opgesloten
verloor ze haar leven
en wilde haar krachten testen

Ze betreurt niet de slechte stappen
ook al wenst ze hem geen kwaad
maar af en toe slaat ze woedend op de piano
en sommigen hebben hem zien huilen

Speel nog eens, oude verliezer
je laat me goed voelen
het is zo treurig de nacht
dat jouw lied
smaakt naar nederlaag en honing.

De microfoon ruikt naar bier
en de hitte is om te snijden
donkere eenzamen zoeken een partner
haastend naar weer een zaterdag

En een man die zich vasthoudt aan de piano
de emotie doordrenkt van alcohol
en een stem die zegt je lijkt moe
en de zon is nog niet eens opgekomen

Speel nog eens, oude verliezer
je laat me goed voelen
het is zo treurig de nacht
dat jouw lied
smaakt naar nederlaag en honing.