Bajo un Cielo de Estrellas (part. Alberto Podestá)

Lang geleden, toen ik wegging
Kom ik terug naar de buurt die ik ooit verliet
Met de wens om door de straten te lopen
Mijn oude vrienden, het oude café
In de stille, donkere nacht
Zelfs de lucht lijkt te zeggen
Vergeet niet dat ik altijd van jou was
En ik blijf wachten tot je terugkomt bij mij
In deze nacht ben ik weer
Die dromerige jongen
Die wist hoe hij van je moest houden

En met zijn verzen
Breng ik je zijn verdriet
Er is een stem die fluistert in je oor
Ik weet dat je gekomen bent
Voor haar, voor haar
Wat vriendelijk en tegelijkertijd treurig is
De eenzaamheid van de achterbuurt
Met zijn huisjes
En de bomen die schaduw werpen
Voelen dat alles, dat alles het noemt
Wat een enorme drang om te huilen geeft me dat