Le Pont de Courthézon

Een plekje in de zon niet ver van Marseille,
Een klein dorpje verstopt in de Provence,
Een streek in Frankrijk waar zelfs met Kerst,
Het voelt als grote vakantie, weet je nog?

Bij de fontein kom je je water halen,
Je hebt nooit verdriet, het is te mooi weer.
In mijn regio ruik je de geur van meloenen,
Het gezang van de cicaden en de mistral.

In mijn huis in Courthézon
Zingen de kinderen, zingen liedjes.
En op de brug van Courthézon
Dansen de kinderen, dansen allemaal in een kring.

Ik ken de naam van de eerste van de santons,
Zijn vader is wijnboer, dat weet ik nog goed,
We zijn niet uit elkaar gegaan sinds de kleuterschool,
En voor hem blijf ik altijd Michèle.

Ik zou Parijs, Venetië en Miami geven
Voor een handvol aarde van mijn Provence.
Ik hou van zijn wilde bloemen en de mensen uit het dorp,
Die het accent van mijn kindertijd hebben behouden.

Het is een liefdesverhaal, ik kom altijd terug
Naar deze tuin waar ik mijn hart heb achtergelaten.
In de zon van het zuiden heb ik alleen maar vrienden
Die op de afspraak van mijn geluk zijn.